Julian Cannonball Adderley With Milt Jackson - Things Are Getting Better

To kolejna pozycja z cyklu pewniaków – w zasadzie skład gwarantuje sukces, choć zdaje się też niebezpieczny. Zderzenie dwu wielkich osobowości – Milta Jacksona i Cannonballa Adderleya w towarzystwie jak zawsze wyśmienitego Wyntona Kelly i wybornej sekcji. Tu łatwo o często w takich wypadkach popełniany błąd. Obaj liderzy z okładki należeli raczej do tych, którzy swoimi pomysłami byli w stanie zapełnić dziesiątki ciekawych albumów. Tym razem potrafili zagrać razem.

Julian Cannonball Adderley i Milt Jackson przy okazji nagrania tego albumu, kolejnego z wielkich nagranych w 1958 roku, spotkali się w studiu po raz pierwszy w roli współliderów. Wcześniej pracowali jedynie krótko z Quincy Jonesem („Plenty, Plenty Soul”) i bywali razem w studiu, kiedy nagrywał Ray Charles, ale to były raczej dość przypadkowe spotkania. Kto doprowadził to takiego zadziwiającego spotkania – dziś nie sposób ustalić, choć można przypuszczać, że jeden z najważniejszych producentów lat pięćdziesiątych Orrin Keepnews, który wyprodukował płytę wymyślił taki duet bazując na przekonaniu, że obu muzykom dość blisko bluesowych korzeni jazzowej tradycji. Bacznym obserwatorom jazzowej chronologii takie spotkanie może wydawać się jednak zupełnie niespodziewane – w 1958 roku kwintet Milesa Davisa (Julian Cannonball Adderley, wkrótce Wynton Kelly) od Modern Jazz Quartet (Milt Jackson i Percy Heath) dzieliło właściwie wszystko. Spotkanie jednak się udało i powstał wyśmienity, wznawiany do dziś i niezwykle wartościowy album.

Repertuar albumu – to jak często wtedy bywało – garść kompozycji obu liderów, uzupełniony o znane wszystkim kompozycje, często nagrywane, kiedy te nowe, przyniesione d studia kompozycje się już skończyły, a producent dawał znak, że brakuje jeszcze do pełnej płyty długogrającej nieco muzyki.

Album powstał, jak wiele w tamtym okresie w czasie jednej nocnej zapewne sesji nagraniowej, co oznacza spontaniczność i dobrą zabawę. To słychać do dziś, mimo niedoskonałości technicznych. Przy okazji nowszych wydań często dodawane są alternatywne wersje, które nie wnoszą wiele nowego, nie są ani gorsze, ani lepsze od tych, które pierwotnie znalazły się na płycie analogowe.

Zdaniem wielu Julian Cannonball Adderley wymyślił soul-jazz. Na swój wielki hit musiał poczekać do połowy lat sześćdziesiątych („Mercy, Mercy, Mercy”). Jeśli uznamy, że soul-jazz jest osobnym gatunkiem, który ktoś wymyślił, a nie nieco bardziej melodyjnym i przebojowym jazzowym mainstreamem, to „Things Are Getting Better” można uznać za jego prapoczątki.

Rok 1958 był dla Cannonballa jednym z ciekawszych, wtedy zbliżył się do Milesa Davisa. Był dla niego na tyle ważny, że Miles zdecydował się zagrać gościnnie na jego płycie – „Somethin’ Else” parę miesięcy przed nagraniem „Things Are Getting Better”. A to nie zdarzało się często, właściwie oprócz niewiele wartych nagrań z lat osiemdziesiątych i wczesnych archiwaliów, to jedyny sensowny album z Milesem Davisem w roli muzyka towarzyszącemu liderowi.

Nie wiem, czemu muzycy zdecydowali się umieścić na początku płyty najbardziej eksperymentalny, zdecydowanie nie ułatwiający oceny całości utwór Milta Jacksona – „Blue Oriental”? Może to taki rodzaj sprawdzianu? Dalej jest zdecydowanie bardziej przebojowo. Rok 1958 był wybitny, a „Things Are Getting Better” to kolejny na to dowód…

Julian Cannonball Adderley With Milt Jackson

Things Are Getting Better

Format: CD

Wytwórnia: Riverside / Fantasy / OJC

Numer: 02521860322