Mysterious Ways – CoverToCover Vol. 24

„Mysterious Ways” pochodzi z wydanej w 1991 roku płyty „Achtung Baby” zespołu U2. Za tym albumem raczej nie przepadam, wolę wcześniejsze albumy, a w zasadzie to dla mnie U2 mniej więcej od czasu tej płyty raczej grają i komponują coraz słabiej. Ciągle są poza zasięgiem większości tych, którzy chcieliby zrobić światową karierę. Ciągle nagrywają albumy dobre, ale już nie tak wybitne, jak „Boy” „October”, czy „War”, albo przebojowe jak „Unforgettable Fire” i „Joshua Tree”, czy stylowe jak „Rattle And Hum”. Ale to już zależy, co kto lubi, bo U2 zaliczyli spory dryf stylistyczny od czasu postpunkowego, a dla mnie zwyczajnie fantastycznie rockowego „Boy”.

Trudno jednak odmówić muzykom zespołu widocznego do dziś niezwykłego talentu do pisania łatwych do zapamiętania i dobrze znoszących zmiany stylu, instrumentów, rytmu i w zasadzie każdego innego elementu składowego kompozycji. W świecie jazzu brzmiało by to w skrócie tak, że mają rękę do pisania standardów. Tak też jest. Dlatego w cyklu CoverToCover U2 będzie gościło często, co jest dla mnie okazją do przypomnienia sobie ich wybitnych albumów sprzed wielu lat i poszukiwania nowych ciekawych i inspirujących interpretacji. Tym razem poszukiwania zaprowadziły mnie do Beninu i Angelique Kidjo.

O „Mysterious Ways” można napisać powtarzaną często w przypadku rockowych kompozycji historię o riffie, który przyśnił się gitarzyście. W przypadku tej kompozycji historię można choć trochę zmodyfikować, bowiem za pierwszą wersję kompozycji odpowiedzialny jest basista Adam Clayton, a za resztę, co zresztą całemu albumowi wyszło na dobre, Daniel Lanois. Do gotowej kompozycji nietypowe syntetyczne brzmienie dołożył The Edge i tak powstał drugi w kolejności singiel z albumu „Achtung Baby” po „The Fly”. Czas zweryfikował kompozycje. O dobrych wykonaniach „The Fly” nie słyszałem, za to o „Mysterious Ways”, „One” i „Love Is Blindness” napisanej przez Bono z myślą o Ninie Simone słychać do dziś dzięki wielu ciekawym wykonaniom od Johnny Casha po Cassandrę Wilson.

Tańcząca w oryginalnym teledysku „Mysterious Ways” zarejestrowanym w Maroku taniec brzucha dziewczyna została wkrótce żoną The Edge’a, a zespół mniej więcej w czasie wydania „Achtung Baby” jako jeden z pierwszych dostrzegł, że w związku ze zmianami technologii, zarobić będzie można raczej na ogromnych trasach koncertowych niż wydawaniu płyt.

W 2005 roku cały album piosenkom U2 poświęcił amerykański zespół śpiewający najczęściej bez instrumentów The Persuasions. Ich twórczość jest ciekawa, choć taka formuła brzmi w większych dawkach dość monotonnie, dlatego trudno strawić cały album. Poza tym nie wszystkie utwory dobrze znoszą pozbawienie ich instrumentów. W przypadku „Mysterious Ways” wykonanie acapella brzmi interesująco. Dla mnie jednak najlepszym coverem jest wykonanie Angelique Kidjo z albumu różnych wykonawców o afrykańskim rodowodzie poświęconego przebojom U2. To również płyta nierówna, jednak „Mysteriosu Ways” wyszło fantastycznie. Przy okazji polecam autobiografię napisaną raczej samodzielnie przez Kidjo (zajrzyjcie na zdjęcie powyżej). Książka zawiera wiele ciekawych i bogato ilustrowanych zdjęciami opowieści z Beninu, Paryża i Stanów Zjednoczonych. Książka zawiera nawet ulubione przez Kidjo przepisy na afrykańskie potrawy, które ponoć często gotuje. Jestem w stanie w to uwierzyć, bo przepisy są wykonalne i smakują wyśmienicie.

Utwór: Mysterious Ways

Album: Achtung Baby

Wykonawca: U2

Wytwórnia: Island

Rok: 1991

Numer: 602517135932 (18 Singles)

Skład:Bono – voc, The Edge – g, Adam Clayton – bg, Larry Mullen Jr. – dr, perc.

Utwór: Mysterious Ways

Album: The Persuasions Sings U2

Wykonawca: The Persuasions

Wytwórnia: Chesky

Rok: 2005

Numer: 090368030627

Skład: James Hayes – voc, B. J. Jones – voc, Joe Russell – voc, Ray Sanders – voc, Jayotis Washington – voc.

Utwór: Mysterious Ways

Album: In The Name Of Love: Africa Celebrates U2

Wykonawca: Angelique Kidjo (Various Artists)

Wytwórnia: Shout! Factory / Wrasse

Rok: 2008

Numer: 506000272726

Skład: Angelique Kidjo – voc, Joao Mota – g, Dominic Kanza – b, Thandi Bengut – b voc.