Kolejny wielki
przebój Petera Gabriela z albumu „So”. Całkiem niedawno opisałem historię
„Don’t Give Up”. W kolejce z czekają jeszcze „Red Rain” i „Sledgehammer”.
Całkiem nieźle, jak na jeden album. Łatwo zgadnąć, że to z komercyjnej
perspektywy dzieło życia Gabriela, pamiętane przez fanów do dziś, bowiem jak
mało który album z lat osiemdziesiątych, „So” odniósł sukces komercyjny, ale
nie zniżył się do poziomu nieakceptowalnego przez fanów Genesis i
wcześniejszych solowych, nieco trudniejszych i ambitniejszych dzieł Gabriela.
Przeczytałem
kiedyś, że „Mercy Street” mieści się w pierwszej dziesiątce najbardziej
depresyjnych piosenek wszechczasów. Od razu zapomniałem, gdzie to przeczytałem,
bo samo skonstruowanie takiej listy jest niedorzeczne, a jeśli nawet ktoś chciałby
spróbować, to powinien najpierw posłuchać którejś z przepięknych płyt Nicka
Drake’a i od razu uznałby, że takie klasyfikacje nie mają sensu, bo Nick
wyprzedza wszystkich o dwie długości w takiej nie najmądrzejszej konkurencji.
Peter Gabriel
swoją wersję autorską postanowił zaśpiewać sam, ale nie byłby Peterem
Gabrielem, gdyby nie spróbował czegoś oryginalnego. Wokal złożony jest z 3
ścieżek, z których jedna jest obniżona o oktawę, co brzmi oryginalnie, a ja
ciągle zastanawiam się, czy potrafił tak to zaśpiewać, czy pomógł sobie
elektroniką. Na elektronice znał się już wtedy wyśmienicie. Czy potrafił tak
czysto zaśpiewać oktawę poniżej swojego oryginalnego głosu – tego nie wiem.
Może jak przeczytam którąś z jego biografii, to czegoś się o tym dowiem, ale na
razie się za to nie zabieram, bo ilość ciekawych książek, które już
zgromadziłem wystarczy mi na rok zarazy, czy epidemii, choć ostatnio czytam
jakby mniej, bo dużo czytałem w samolotach, a te na razie nie latają na moich
długich trasach.
Pomysł na tekst
Peter Gabriel pożyczył sobie z jednego z wierszy amerykańskiej poetki Anne
Sexton, a nagranie w nieco zmienionej wersji ukazało się w jego wykonaniu
jeszcze co najmniej dwa razy – na singlu „Blood Of Eden” w 1992 roku i w 2011
roku na jak dla mnie niezbyt udanym albumie „New Blood” – orkiestrowej
rekreacji swoich najważniejszych kompozycji.
Do jazzowego
świata utwór „Mercy Street” wszedł w spektakularny sposób. Niemal dokładnie
dekadę po premierze w wykonaniu Gabriela, na płycie „The New Standard” utwór
ten umieścił Herbie Hancock. Ze wszystkich jego płyt złożonych ze znanych
przebojów, ta jest najbardziej klasycznie jazzowa – nie ma tu gwiazd muzyki
rozrywkowej, są za to starzy znajomi – Michael Brecker, John Scofield, Dave
Holland, Jack DeJohnette i Don Alias. Nie ma też tekstów, za to doskonały skład
skupia się na melodiach. „Mercy Street” znalazło się tu w towarzystwie utworów
Dona Henleya, Babyface’a, Steve Wondera, The Beatles, Sade, Prince’a i Nirvany.
Herbie Hancock zawsze był na czasie.
Młodsze
pokolenie reprezentuje w tym odcinku norweska wokalistka Solveig Slettahjell,
która postawiła na oszczędny wokal, mając w studiu doskonałych muzyków zespołu
In The Country. Na jej płycie „Trail Of Soul” utwór Gabriela znalazł się po raz
kolejny w doskonałym towarzystwie między innymi Billa Withersa, Leonarda Cohena
i Jamesa Clevelanda.
Utwór: Mercy Street
Album: So
Wykonawca: Peter Gabriel
Wytwórnia: Virgin
Rok: 1986
Numer: 724381174623
Skład: Peter Gabriel – voc, synth, p, prog, Mark
Rivera – sax, Richard Tee – p, Larry Klein – bg, Djalma Correa – perc.
Utwór: Mercy Street
Album: The New Standard
Wykonawca:
Herbie Hancock
Wytwórnia: Verve
/ Polygram
Rok: 1996
Numer: 731452771520
Skład: Herbie Hancock – p, Michael Brecker – ts, ss, John Scofield – g, sitar, Dave
Holland – b, Jack DeJohnette – dr, perc, Don Alias – perc, Oscar Brashear – tp,
flug, Lester Lovitt – tp, flug, Sam Riley – fl, Gary Herbig – bcl, fl, Gene
Cipriano – oboe, E horn, Suzette Moriarty – F horn, William E. Green – fl, Maurice
Spears – b tromb, Lili Haydn – viol, Margaret R. Wooto – viol, Richard S.
Greene – viol, Cameron L. Stone – cello.
Utwór: Mercy Street
Album: Trails Of Soul
Wykonawca: Solveig Slettahjell with Knut Reiersrud &
In The Country
Wytwórnia: ACT Music
Rok: 2015
Numer: ACT 9593-2
Skład: Solveig
Slettahjell – voc, Knut Reiersrud – g, harm, Morten Qvenild – p, synth, Roger
Arntzen – b, Pal Hausken – dr, perc.
