Kuba Stankiewicz zamyka trzeci sezon Mistrzów Polskiego Jazzu. 60 wielkich nazwisk, wybitnych indywidualności i kultowych zespołów to całkiem niezły leksykon polskiego jazzu. Czy jednak istnieje polski jazz, czy tylko jazz grany przez muzyków, którzy urodzili się i rozpoczynali swoje kariery w Polsce? Z pewnością mamy swoje specjalizacje, wśród których najważniejsze z punktu widzenia fana muzyki improwizowanej z dalekiego kraju to skrzypce jako instrument dominujący w muzycznym nagraniu, oraz improwizowane impresje na temat kompozycji Fryderyka Chopina. W każdym kraju znajdziecie specjalizacje. Ja jednak uważam, że jesteśmy jednym z ważnych krajów na jazzowej mapie świata. Mamy nie tylko, tak jak choćby część naszych sąsiadów po kilku muzyków znanych na całym świecie i nagrywających z największymi sławami jazzu, ale również zespoły, które może światowej kariery nie zrobiły, ale to tylko dlatego, że działały w niesprzyjającym takim wyczynom czasie, albo zwyczajnie powstały w niewłaściwym miejscu. Nawet dziś, w dobie internetu, bandcampa, youtube’a i innych globalnych pomysłów na dystrybucję muzyki, miejsce urodzenia ma znaczenie. Jednak prawdziwa sztuka nie zna granic. Zajrzyjcie do naszego archiwum podcastów, gdzie czeka na Was 60 odcinków o naszch fantastycznych muzykach i zespołach.
A teraz bohater ostatniego odcinka, co wcale nie znaczy, że jest ostatni na liście. Ktoś zwyczajnie musiał być pierwszym bohaterem cyklu, a ktoś ostatnim. Za wyjątkiem kilku odcinków, których kolejność zmieniłem, żeby wpasować się w jakieś wydarzenia związane z ich bohaterami, inni byli w ramach sezonu losowani. Dlatego właśnie historię Kuby Stankiewicza opowiem Wam dzisiaj jako ostatnią.
Kuba Stankiewicz urodził się w 1963 roku we Wrocławiu i jest przedstawicielem wrocławskiego środowiska muzycznego, gdzie odbył muzyczną edukację ucząc się gry na fortepianie i stawiał pierwsze kroki na estradzie, zanim nie został zauważony przez starszych i bardziej doświadczonych kolegów, za sprawą których z ligi muzyków lokalnych awansował do tych, którym nie przypisuje się już takiej etykiety. Pierwszym ważnym zespołem w karierze Stankiewicza była formacja Jana Ptaszyna Wróblewskiego, w której pojawił się w 1985 roku, czyli jak łatwo policzyć, jeszcze w czasie nauki w Akademii Muzycznej we Wrocławiu.
W tym samym czasie pojawił się w zespole Zbigniewa Namysłowskiego, z którym pojechał po raz pierwszy do USA i nagrał w 1987 roku „Song Of Innocence” i „Open”. Po ukończeniu Akademii Muzycznej we Wrocławiu i pierwszych sukcesach na krajowych scenach, Stankiewicz wyjechał w poszukiwaniu dalszej nauki do Bostonu, gdzie uzyskał dyplom w słynnym Berklee College Of Music w klasie fortepianu. Po studiach grał przez moment w orkiestrze Artie Shawa. Zdobył nagrodę Oscara Petersona i zaszedł wysoko w niezwykle prestiżowym konkursie pianistów imienia Theloniousa Monka.
Po powrocie do Polski założył własny zespół z Henrykiem Miśkiewiczem, Cezarym Konradem i Adamem Cegielskim. To był jego pierwszy autorski skład. Dobrze wybrał, wszyscy członkowie zespołu to wyśmienici muzycy, dziś już trójka z nich została przedstawiona w cyklu Mistrzowie Polskiego Jazzu, tak więc to skład prawdziwie mistrzowski. Adam Cegielski jest na mojej liście do czwartego sezonu cyklu, jeśli tylko uda się go zrealizować.
Nagrany w 1993 roku autorski album Stankiewicza – „Northern Song” został uznany za jedną z najważniejszych płyt tego roku, podobnie w kolejnym sezonie stało się z albumem „Travelling Birds Quintet”. To kolejny skład mistrzowski – tym razem stuprocentowo. Sylwetki wszystkich muzyków tego kwintetu udało mi się już przedstawić w cyklu Mistrzowie Polskiego Jazzu (Piotr Wojtasik / Piotr Baron / Kuba Stankiewicz / Darek Oleszkiewicz / Cezary Konrad). W 1996 roku Stankiewicz nagrał album z Artem Farmerem i Piotrem Baronem – „Art In Wrocław”.
Od wielu lat Kuba Stankiewicz realizuje się również w roli nauczyciela młodszych pokoleń muzyków. Pracował w Zielonej Górze, od lat związany jest jednak przede wszystkim z Akademią Muzyczną we Wrocławiu, gdzie zrobił doktorat, a później habilitację oraz prowadzi katedrę fortepianu.
W XXI wieku dorobek muzyczny Stankiewicza to przede wszystkim seria płyt z muzyką polskich kompozytorów tematów filmowych – Bronisława Kapera, Victora Popular Younga (ich sylwetki również pojawiły się w cyklu Mistrzowie Polskiego Jazzu), Henryka Warsa i Wojciecha Kilara, a także kompozycji własnych przygotowanych w klasycznych klimatach ilustracyjnej muzyki filmowej, która jeśli jest dobrze napisana, trafia do księgi klasycznych jazzowych standardów. Albumy dedykowane Kaperowi, Youngowi i Warsowi powstały w składzie z Darkiem Oleszkiewiczem i Peterem Erskine’m.
W swoim dorobku Kuba Stankiewicz ma również album „Ulice wielkich miast” z piosenkami Agnieszki Osieckiej śpiewanymi przez Ingę Lewandowską i album z muzyką Fryderyka Chopina („Chopin Songbook”). Wśród najnowszych nagrań Kuby Stankiewicza znajdziemy album „Kochanowski: Pieśni śpiewa Jacek Kotlarski” oraz wydany w cyklu Anaklasis „Inspired By Roman Statkowski” przypominający postać Romana Statkowskiego, żyjącego an przełomie XIX i XX wieku, nieco dziś zapomnianego polskiego kompozytora, którego uczniem był Victor Popular Young, nagrany między innymi z udziałem Darka Oleszkiewicza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz