Aga Zaryan – Live At The Palladium

Coś magicznego jest w tej płycie. To połączenie talentu Agi Zaryan, atmosfery, wyśmienitego zespołu, który na tej płycie nie ogranicza się do akompaniamentu i repertuaru, który złożony jest w sporej części z ulubionych utworów wokalistki.

Zapis koncertu, który odbył się w 2008 roku w klubie Palladium w Warszawie to dokument, dzięki któremu na zawsze uwieczniono magiczny wieczór, który zapewne pamiętają wszyscy, którzy byli wtedy na widowni. To jeden z tych albumów, kiedy udało się stworzyć muzykę będącą nie tylko sumą talentów wszystkich muzyków, ale czymś znacznie więcej.

Nietypowy zestaw instrumentów w połączeniu z niezwykle zmysłowym i pełnym tego dnia emocji głosem wokalistki pozwolił pokazać na nowo znane od wielu lat kompozycje. Na scenie pojawił się zespół w składzie, w którym Aga Zaryan nagrała świetną studyjną płytę „Picking Up The Pieces” co zapewne nie było łatwe organizacyjnie. Koncert był częścią trasy, na której z Agą Zaryan grali: Darek Oleszkiewicz na kontrabasie, Larry Koonse na gitarze i otoczony sporym zestawem instrumentów perkusyjnych Munyungo Jackson. Brak fortepianu i perkusji pozwolił skupić się na brzmieniach i dał fanom okazję do posłuchania wybitnego i niezbyt często grającego w Polsce Darka Oleszkiewicza. Od jego kompozycji całe wydarzenie się zaczęło (tak przynajmniej wynika z płytowej rejestracji).

Wiele z utworów, które Aga Zaryan zaśpiewała tego wieczoru były w jej repertuarze wcześniej i pozostały w nim do dziś. „Throw It Away” Abbey Lincoln, czy „Suzanne” Leonarda Cohena pojawiały się na koncertach już wcześniej. Jednak w tej unikalnej obsadzie muzyków towarzyszących znane standardy nabrały nowego blasku. Wyśmienite solówki kontrabasu i rozbudowane introdukcje instrumentów perkusyjnych same w sobie mogłyby złożyć się na świetny koncert. Larry Koonse okazał się idealnym gitarzystą wspierającym swoją miękką i czujną grą głos wokalistki.

Wstęp do „Suzanne” i solówka w „I Hear Music” to najważniejsze momenty dla Munyungo Jacksona. „Suzanne” to w sumie dość prosta muzycznie kompozycja, w dodatku w głowach większości słuchaczy mocno związana z oryginalnym wykonaniem jej autora. Muzycy zespołu Agi Zaryan pokazali, że można z niej zrobić wyśmienity kawałek jazzowego grania. Otwierająca koncert kompozycja Darka Oleszkiewicz „Seventh Heaven” jest świetnym wprowadzeniem w instrumentalny klimat koncertu i jednocześnie popisem kompozytorskich i wykonawczych umiejętności naszego w tej chwili najlepszego kontrabasisty.

Jeśli miałbym się do czegoś przyczepić, tak na siłę, to zabrakło na płycie – być może koncert był dłuższy, fragmentów bardziej dynamicznych, choć może taki był właśnie pomysł, żeby skupić się na barwach instrumentów i głosu wokalistki. To akurat udało się znakomicie. Można również pochwalić techniczną stronę rejestracji koncertu, bowiem Palladium nie jest miejscem łatwym akustycznie… Ewidentnie niedopracowane w wersji audio są przejścia między utworami, a właściwie ich brak…

„Live At The Palladium” to płyta wybitna. Utrwalająca niesłychanie emocjonalne, a jednocześnie dopracowane w każdym szczególe podejście Agi Zaryan do jej ulubionych piosenek i równie wyśmienitych kompozycji napisanych specjalnie dla niej. To album, na którym zespół towarzyszący wokalistce tworzy własny spektakl, który sprawdziłby się na scenie nawet bez jej udziału. To nie są jednak wyścigi o to, kto na scenie ważniejszy. To spotkanie wybitnych muzyków ze świetnym pomysłem na to, jak te niezwykłe talenty wykorzystać.

Aga Zaryan

Live At The Palladium

Format: 2CD

Wytwórnia: Warner

Numer: 5907476693567

Agnieszka Hekiert – Stories

Musiały minąć jakieś 3 tygodnie, żebym zrozumiał te Historie. Album Agnieszki Hekiert, który można w zasadzie uznać za jej solowy debiut nie należy do płyt przebojowych. Nie potrafiłbym wybrać z tej płyty singla. Należy za to do płyt, które powinny znaleźć się w każdej dobrej jazzowej płytotece. Jeśli macie ograniczony budżet, kupcie sobie ten album, zostawiając na półce w sklepie tegoroczne światowe nowości największych wokalistek. Nie będziecie żałować ani przez chwilę. Muzyki nie tworzą nazwiska. Muzyka to emocje, a „Stories” to album zwyczajnie prawdziwy i przez to tak piękny, choć jednocześnie niełatwy, nieprzebojowy.

Dziś nienaganna technika wokalna, muzykalność i dobre kompozycje to za mało. Takich płyt znajdziecie na sklepowych półkach wiele. Dlaczego więc warto sięgnąć właśnie po „Stories”? To proste… Tu nikt niczego nie udaje. Znajdziecie tu przepiękne ballady, przebojowy duet Agnieszki Hekiert z Kubą Badachem – „Gdyby tylko”, gościnnie występujący wszędobylski ostatnio Atom String Quartet i równie aktywnego, grającego na flecie w „Prabhakar” Krzysztofa Herdzina.

To rzeczywisty debiut Agnieszki Hekiert, bowiem jak sama mówi, jej nagrany kilka lat temu z zespołem Krzysztofa Herdzina album „Night And Day Swing” to płyta „do szuflady”. Agnieszka jest za to niezwykle aktywna na scenie. Być może niektórzy z Was nie zauważyli współpracy z Bobby McFerrinem przy koncertowej realizacji projektu „Vocabularies”, czy wielu koncertów, które Agnieszka gra, głównie w Niemczech z Leszkiem Żądło i Konstantinem Kostovem. Przyznaję, że też jestem wśród Was. Bobby McFerrin z tym akurat projektem do Polski nie przyjechał, pewnie nie znalazł się organizator z odpowiednim budżetem, co innego sprowadzić jednego wokalistę z mikrofonem w kieszeni, a zupełnie innym przedsięwzięciem jest występ kilkunastu osób. Ale dziś nie o Bobby McFerrinie, a o Agnieszce Hekiert, które jest dla mnie i nie mam cienia wątpliwości, że będzie również dla Was cennym odkryciem.

Agnieszka potrafi zaśpiewać wszystko. Z równie niewymuszoną lekkością śpiewa ballady, swinguje, improwizuje bez słów, perfekcyjnie kontroluje oddech w niełatwych szybkich pasażach. To jednak wszystko wydaje się oczywiste, nie to wyróżnia „Stories” na tle innych wokalnych superprodukcji. Również doskonałe kompozycje w wypadku dobrych płyt są oczywiste. Te umieszczone na „Stories” są w sporej części autorstwa Konstantina Kostova. Jest też jedna z najczęściej nagrywanych polskich kompozycji – „On Green Dolphin Street” Bronisława Kapera i „Fragile” Stinga. To świetny zestaw dobrych tekstów i jeszcze lepszej muzyki. Ale wybrać dobre kompozycje to nie wszystko. Trzeba je poczuć tak, żeby słuchacze usłyszeli emocje prawdziwe, a nie udawane. To udało się Agnieszce Hekiert perfekcyjnie…

Ten album jest dla mnie odkryciem. To nie tylko wyśmienita wokalnie i pełna świetnych kompozycji płyta przy pomocy której poznałem talent Agnieszki. To również niesłychanie oryginalny pianista – Konstantin Kostov. Jego gra pełna jest bułgarskich, nieco nietypowych nawet dla wyrobionego jazzowego słuchacza skal. Od samej Agnieszki wiem, że ów niezwykły pianista planuje wydanie własnego albumu, który z pewnością będzie równie interesujący. Stali słuchacze mojej audycji mieli już okazję wysłuchać jego fragmentów…

Z tej płyty, jak już wspomniałem nie potrafiłbym wybrać singla. Oficjalnie album promuje „Who Knows”. Ja wyróżniłbym abstrakcyjne wokalizy w „Last Camel” – to mój ulubiony utwór na płycie, wokalne improwizacje w „Prabhakar” i brawurowo zaśpiewany standard – „On Green Dolphin Street”. Wolę też Agnieszkę w wersji eksportowej śpiewającą po angielsku. Ale to płyta  doskonała i ten wybór nie oznacza, że pozostałe piosenki są gorsze, to kwestii gustu. Ja będę do tej płyty często wracał i z pewnością zawsze słuchał jej w całości, co i Wam gorąco polecam…

Agnieszka Hekiert

Stories

Format: CD

Wytwórnia: Universal

Numer: 028947651475