Elliott Sharp z
pewnością powinien znaleźć się w Kanonie Jazzu, spora część jego nagrań to
free-jazzowe projekty, choć sam często podkreśla, że w zasadzie nie jest
muzykiem jazzowym, tylko kompozytorem, multiintrumentalistą i wykonawcą
muzycznych eksperymentów, często powstających w niezwykle spontaniczny sposób.
„’Dyners Club” to album niezwykle oryginalny, zasługujący na wyróżnienie w
obszernej dyskografii muzyka, jego wybór do Kanonu Jazzu nie jest przypadkowy,
choć kilka innych nagrań Elliotta Sharpa również mogłoby wprowadzić go do grona
muzyków ważnych dla historii gatunku.
Elliott Sharp
jest muzykiem niezwykle aktywnym, poszukującym nowych inspiracji, choć nigdy
nie udało mu się zostać wynalazcą czegoś zupełnie nowego, uważany jest za
jednego z pionierów wielu muzycznych eksperymentów, w tym użycia prostych
komputerów osobistych do kreowania nowych brzmień, konceptualnych kompozycji
tworzonych z wykorzystaniem zaawansowanych metod matematycznych takich jak
algorytmy sortowania, czy ciągi Fibonacciego. Jego podstawowym instrumentem
jest gitara elektryczna, improwizuje jednak również grając na saksofonie i
klarnecie basowym. Potrafi również grać na fortepianie, w młodości spędził
sporo czasu na studiach muzyki klasycznej i kompozycji. Studiował również
elektronikę, choć nigdy nie został konstruktorem, z pewnością tak zdobyte
umiejętności pomagają mu w obsłudze nowoczesnych instrumentów. Kompozycję
jazzową studiował u puzonisty Roswella Rudda. Nagrywa dla wytwórni, które
doceniają poszukujących muzyków, między innymi dla Tzadik, Knitting Factory i
Intakt.
Elliott Sharp
grał z wieloma znanymi twórcami jazzowej awangardy, wśród jego współpracowników
znajdziecie Sonny Sharrocka, Bobby Previte’a, Anthony Colemana i Billa
Laswella. Nietrudno jednak odnaleźć dźwięki jego gitary w zupełnie
niespodziewanych miejscach – na płytach Debbie Harry, Jacka DeJohnette, Joey’a
Barrona, Huberta Sumlina i Laurie Anderson. Współpracował z marokańskim
zespołem Master Musicians of Jajouka. Elliott Sharp jest zatem muzykiem o
niezwykle rozległych zainteresowaniach i rozległej wiedzy.
„’Dyners Club”
powstał w 1994 roku jako dzieło zbiorowe 4 gitarzystów. Znany z solowych nagrań
Elliott Sharp zaprosił do nagrania trzech mało znanych gitarzystów, tworząc w
ten sposób dość unikalny skład, bowiem na płycie nie usłyszycie żadnego
dźwięku, który powstał z pomocą innego instrumentu. Muzycy uczestniczący w tym
projekcie - Roger Kleier, David Mecionis i John Myers pozostają dla mnie do dziś
zupełnie anonimowi, za wyjątkiem tego jednego nagrania z Elliottem Sharpem, nie
odnalazłem w swoich zbiorach żadnego innego nagrania z udziałem choćby jednego
z nich. Również źródła internetowe nie przynoszą zbyt wiele wiadomości na temat
ich późniejszego dorobku twórczego.
„’Dyners Club”
to dzieło awangardowe, przypuszczalnie w całości improwizowane, niełatwe w
odbiorze, wciągające i intrygujące, inspirujące i momentami zadziwiające. Nie
sposób poznać całość dyskografii Elliotta Sharpa, bowiem wiele z jego wczesnych
płyt nie jest dziś dostępnych, bowiem jak na awangardowe dzieła przystało,
powstawały w dużej ilości i były wydawane w małych nakładach przez nieraz
przypadkowe, małe i nie wznawiające dziś, lub nawet nieistniejące wytwórnie. Z
pewnością jednak każdy słuchający muzyki improwizowanej powinien poznać choć
część dorobku tego niezwykłego artysty.
Elliott Sharp + Guitarists
’Dyners Club
Format: CD
Wytwórnia: Intakt
Numer: 7619942503628
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz