Charles Mingus – Changes Two

Album powstał w 1974 roku. W czasie tej samej sesji nagrano płytę „Changes One”, która ciągle jest na liście albumów, których bezskutecznie poszukuję. Każde nagranie Charlesa Mingusa brzmi co najmniej intrygująco, choć należał on również do artystów, którzy miewali lepsze i gorsze dni. Schyłek roku 1974 należał do tych średnich. Jedno pozostaje jednak cechą wyróżniającą wszystkie płyty Charlesa Mingusa na tle innych nagrań z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Nikt inny nie potrafił, tak jak on z nieznanych muzyków, często wybieranych dość przypadkowo, albo w jedynie sobie znany sposób, zrobić wyśmienitą orkiestrę. W dodatku niezależnie od repertuaru.

„Changes Two” nie stanowi wyjątku od tej reguły. Członkowie zespołu – George Adams i Jack Walrath to ludzie z trzeciego rzędu sekcji instrumentów dętych sesyjnych orkiestr. Don Pullen – pianista może nieco bardziej znany, Marcus Belgrave – największe nazwisko oprócz lidera oczywiście. Dodać należy, że mimo faktu, że w 1974 roku Charles Mingus lata świetności miał już za sobą, to z pewnością budżetu i siły nazwiska wystarczyłoby na zebranie dużo ciekawszego składu. Tak się jednak nie stało, był to więc świadomy wybór lidera. Zresztą wybór nie tylko związany z sesją do tego albumu. W momencie jego nagrania zespół w podobnym składzie grywał razem już od kilkunastu miesięcy.

„Changes Two” zawiera też nieczęsto spotykany w nagraniach Charlesa Mingusa utwór z udziałem wokalisty – Jackie Parisa – „Duke Ellington’s Sound Of Love”.  Sam lider i kompozytor większości materiału zawartego na tym albumie, uważał w ostatnich latach swojego życia obie płyty za jedne z najdoskonalszych w swojej karierze. Być może zapomniał o tych wcześniejszych, epokowych nagraniach, dziś uznawanych za absolutne klasyki – „Pithecanthropus Erectus”, czy „Mingus Ah Um”. O tych płytach pisałem już tutaj:

Charles Mingus - Pithecanthorus Erectus

Charles Mingus - Mingus Ah Um

Jak często w nagraniach ekscentrycznego basisty, pojawia się kontekst polityczny, jednak nie warto na to zwracać uwagi, świat muzyki Charlesa Mingusa, to bowiem jeden z nielicznych nieporównywalnych w zasadzie do niczego, samoistnych tworów artystycznych. Oczywiście można poszukiwać muzycznych analogii, fascynacji muzyką free widoczną w jego nagraniach z lat siedemdziesiątych, jednak moim zdaniem cokolwiek nagrał Charles Mingus, można porównywać jedynie do innych jego nagrań.

Nikt inny nie potrafił stworzyć i chyba nigdy nie będzie potrafił takiej zupełnie niespodziewanej mieszanki wszystkiego ze wszystkim, z której niespodziewanie powstaje świetna muzyka. Najczęściej, jeśli doda się za dużo przypraw, potrawa nie smakuje w zasadzie niczym. W tym przypadku smakuje wybornie, a na „Changes One” będę dalej polował…

Charles Mingus

Changes Two

Format: CD

Wytwórnia: Atlantic / Warner

Numer: 081227659127