Terri Lyne Carrington – The ACT Years

Samplery ACT Music, a za takowy należy uznać album „The ACT Years” są uzależniające i niebezpieczne dla portfela. Zawsze generują natychmiastową potrzebę zakupu kilku albumów. W moim przypadku otrzymany w prezencie od dystrybutora ACT Music w Polsce – firmy GiGi Distribution album spowodował niezwłoczną potrzebę zakupienia 2 kolejnych albumów tej wytwórni.

Terri Lyne Carrington nie jest artystką w pełni oddaną wytwórni ACT Music. Pojawia się jednak od czasu do czasu na płytach tej wytwórni. Zasłużyła sobie na podsumowanie tej przygody w postaci kompilacji materiału z 3 albumów – dwu projektów solowych – „Jazz Is A Spirit” z 2002 roku i „Structure” z 2004 oraz płyty Nguyena Le – „Purple – Celebrating Jimi Hendrix”. Dwa pierwsze albumy jakoś nie spotkały się z moim odtwarzaczem i po wysłuchaniu ich fragmentów zamierzam ten błąd szybko naprawić. Do nagrań muzyki Jimi Hendrixa w wykonaniu Nguyena Le, podobnie zresztą jak do jego innych albumów wracam często, choć akurat tej płyty nigdy nie opisałem… Dziwne. Trzeba będzie to w miarę szybko naprawić, bowiem album to wyśmienity.

Terri Lyne Carrington nagrywała właściwie ze wszelkimi możliwymi sławami współczesnego jazzu, choć jej styl pozostaje dość charakterystyczny i nie wszystkim musi pasować. Okazuje się jednak, że pasuje wielu, w tym takim tuzom, jak choćby Wayne Shorter, John Scofield, Dianne Reeves, Christian McBride, Dizzy Gillespie, Herbie Hancock, czy Hiram Bullock.

Największa bodaj w historii gwiazda żeńskiej perkusji jest zwykle rozbiegana, stworzona do roli liderki zespołu, zresztą od dziesięcioleci zawsze ma jakiś swój własny skład, z którym grywa zwykle swoje własne kompozycje, jest bowiem uznaną kompozytorką, której mentorem w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych, jeśli dobrze pamiętam był sam Jack DeJohnette.

Samej artystce z pewnością bliżej do wspomnianego już DeJohnetta, czy Tony Williamsa, niż do Jimmy Cobba, choć część materiału umieszczonego na płycie „The ACT Years” zdaje się temu przeczyć. Nie znam całości albumu „Jazz Is The Spirit”, jednak jego fragmenty w których oprócz liderki usłyszeć można niedocenianego geniusza trąbki Wallace Rooneya, wybornego gitarzystę Danny Robinsona i energicznego Darryla Munyungo Jacksona wydają się przeczyć tej tezie. Być może etykieta neo-bopu byłaby trochę na wyrost, ale z pewnością to co usłyszałem sprawiło, że natychmiast rozpocząłem poszukiwania tego wydanego już ponad dekadę temu albumu.

Próba wokalna Terri Lyne Carrington w kompozycji Joni Mitchell „Ethiopia” nie należy być może do zbyt udanych, jednak po raz kolejny fragmenty wybrane z płyty „Structure” sprawiają, że koniecznie muszę uzupełnić swoje zbiory o ten interesujący album, na którego muzyczną zawartość znaczący wpływ ma saksofon Grega Osby.

Terri Lyne Carrington znakomicie odnajduje się w roli niełatwej, nadążając za zupełnie nietypowymi pomysłami awangardowego gitarzysty Nguyena Le, który ma odwagę zmierzyć się z wielkimi klasykami Jimi Hendrixa, zagrać je po swojemu i jednocześnie zachować odrobinę wirtuozerskiego klimatu wielkiego mistrza. Album „Purple – Celebrating Jimi Hendrix” znam na pamięć i pozostawię sobie zachwyty nad nim na osobną okazję. Pewnym jest, że rola perkusistki w zespole Nguyena Le nie należy do najłatwiejszych, a dzisiejsza bohaterka poradziła sobie z nią wyśmienicie.

W obu projektach, gdzie Terri Lyne Carrington pełni rolę współliderki (jak w „Structures”) i liderki (jak w „Jazz Is The Spirir”) skutecznie ucieka od bębnienia na oślep i niepotrzebnych popisów technicznych. Jest liderem zespołu i ważnym głosem solowym, ale nie musi być wirtuozem. Jest wielkim muzykiem, czego dowodzą nagrania wybrane na „The ACT Years”, a mnie po raz kolejny sampler tej wytwórni naprowadził na ciekawe albumy, które koniecznie muszę natychmiast kupić, co i Wam polecam.

Terri Lyne Carrington

The ACT Years

Format: CD

Wytwórnia: ACT!

Numer: ACT 9588-2