John Mayall - Jazz Blues Fusion

Słuchaczom i obserwatorom Kanonu Jazzu należy się słowo wyjaśnienia, bowiem nie każdy album, który w nazwie zawiera słowo jazz, jest produktem jazzowym (choć to określenie ma przecież wiele znaczeń). Nie każdy taki album, nawet jeśli zawiera jazzowe dźwięki, uznać można za wartościowy, a już w szczególności za godny wprowadzenia do jazzowe kanonu. Tak więc sam tytuł „Jazz Blues Fusion” z pewnością nie jest wystarczający ani decydujący. Za to zawartość muzyczna zdecydowanie broni się sama i dodawanie tytułu mającego połączyć dwa światy jedynie miało w zamyśle autorów ułatwić dotarcie do tego albumu w szczególności fanom jazzu, bowiem zwolennikom Johna Mayalla kolejnego albumu ich mistrza reklamować przecież nie trzeba było.

„Jazz Blues Fusion” to jeden z najtrafniejszych tytułów płyt w historii. Definiuje właściwie i niezwykle trafnie muzyczną zawartość albumu. Ważnym wydają się proporcje, jak w każdej mieszance. W związku z faktem, że tytułowy blues reprezentuje lider i sprawca całego zamieszania, dźwięki dobrze znane fanom Johna Mayalla pozostają w przewadze nad tymi ortodoksyjnie jazzowymi.

Za tytułowy jazz odpowiada przede wszystkim Blue Mitchell, pierwszorzędny jazzowy trębacz, samodzielny autor ponad 30 wyśmienitych jazzowych pozycji oraz muzyczny partner takich postaci, jak choćby Julian Cannonball Adderley („Portrait Of Cannonball”), Horace Silvera, Stanleya Turrentine’a, Lou Donaldsona, Joe Zawinula, Sonny Stitta, Jimmy Smitha i wielu innych.

Album „Jazz Blues Fusion” był początkiem trwającej niemal 3 lata współpracy Johna Mayalla z Blue Mitchellem. W efekcie muzycy zagrali razem wiele koncertów i zarejestrowali jeszcze trochę materiału (choćby albumy „Moving On” i „Smokin’ Blues”), jednak to właśnie ich koncertowe rejestracje z listopada i grudnia 1971 roku pozostają najdoskonalszym dokumentem niezwykle kreatywnego i całkiem odkrywczego połączenia dwóch z pozoru zupełnie różnych muzyków.

Na scenie Johnowi Mayallowi i Blue Mitchellowi towarzyszyli znani w środowisku muzycy drugiego planu. Stronę jazzową reprezentuje saksofonista Clifford Solomon, praktykant orkiestr Arta Farmera, Gigi Gryce’a i Lionela Hamptona. Stronę bluesową wypełniali Larry Taylor, gitarzysta basowy Johna Mayalla, który zanim znalazł się w zespole lidera w końcówce lat sześćdziesiątych grał z The Monkees i Canned Heat. Na perkusji grał mający za sobą muzyczną szkołę Franka Zappy Ron Selico. Grający w zespole na drugiej gitarze Freddy Robinson (później znany jako Abu Talib) pochodził z obu światów, zanim trafił do zespołu grywał zarówno z Johnem Mayallem, jak i z Blue Mitchellem, a płyty nagrywał zarówno jazzowe – jak choćby „Memphis Jackson” Milta Jacksona, jak i bluesowe (w początkach kariery był gitarzystą w zespole Howlin’ Wolfa, co zostało utrwalone na trudnych dziś do znalezienia płytach).

Warto pamiętać, że John Mayall to nie tylko jeden z twórców brytyjskiego białego bluesa i promotor wczesnego talentu Erica Claptona („Blues Breakers With Eric Clapton”, dla znawców „The Beano Album” – jeśli macie wersję cyfrową, będziecie potrzebowali lupy, żeby dowiedzieć się skąd ta nazwa). John Mayall i jego Bluesbreakers to zespół stanowiący bluesowy odpowiednik Jazz Messengers Arta Blakey’a, kuźnia niezliczonej ilości bluesowych talentów, wśród najlepszych absolwentów są między innymi Eric Clapton, Mick Taylor, Jack Bruce, Peter Green, Ansley Dunbar, Walter Trout, Coco Montoya, Mick Fleetwood i wielu innych.

„Jazz Blues Fusion” powstał w 1972 roku, wtedy muzyków jazzowych ciągnęło do rocka, w większości wypadków to była pogoń za popularnością. W przypadku muzyków bluesowych i rockowych wycieczki w stronę jazzu z pewnością nie odbywały się z przyczyn finansowych, to oznaczało bowiem raczej mniejszą publiczność, jednak wielu z nich chciało spróbować czegoś nowego. Dokonania niewielu z nich są dziś warte przypominania, wśród rockowych gitarzystów, którzy potrafili grać z muzykami jazzowymi najważniejszymi do dziś pozostają Carlos Santana i John Mayall, a „Jazz Blues Fusion” jest najlepszym przykładem tego, co trafnie opisuje tytuł albumu.

John Mayall

Jazz Blues Fusion

Format: CD

Wytwórnia: Polygram / Polydor

Numer: 731452746023