Noworoczne
porządki to również uzupełnienie audycji zrealizowanych w grudniu ubiegłego
roku. 8 grudnia tematem Simple Songs były jazzowe interpretacje kompozycji Boba
Dylana. Pewnie można złożyć godzinną audycję z wielu całkiem różnorodnych
jazzowych interpretacji „Like A Rolling Stone”, czy „Knockin’ On Heaven’s
Door”. To byłoby jednak zbyt oczywiste i przewidywalne. Całkiem bogaty zbiór
jazzowych interpretacji kompozycji Boba Dylana jest najlepszym dowodem na to,
że Bob Dylan jest nie tylko jednym z największych poetów XX wieku, ale również
potrafi skomponować interesujące dla jazzowych muzyków, niebanalne utwory,
którymi interesują się nie tylko wokaliści i wokalistki, ale również
instrumentaliści nie wspierający się tekstem.
Na początek
niespodzianka – prehistoryczne już dziś niemal nagranie z obszernej dyskografii
Keitha Jarretta. „My Back Pages” pianista zagrał na koncercie wydanym w postaci
albumu „Somewhere Before”. Dwa koncerty, z których pochodzi ta płyta odbyły się
30 i 31 sierpnia 1968 roku w Shelly's Manne Hole w Los Angeles. U boku Keitha
Jarretta zagrali Charlie Haden i Paul Motian. „My Back Pages”
Bob Dylan umieścił na płycie „Another Side Of Bob Dylan” w 1964 roku.
* My Back Pages -
Keith Jarrett Trio
Moim zdaniem
najlepszy album z coverami kompozycji Boba Dylana w kategorii absolutnej,
światowej i każdej innej nagrała Martyna Jakubowicz. W związku z tym, oraz
faktem udziału kilku muzyków, którzy mają na swoim koncie czysto jazzowe
nagrania, w audycji poświęconej interpretacjom kompozycji Boba Dylana nie może
zabraknąć fragmentu z albumu „Tylko Dylan”. Tym razem w postaci polskiej wersji
„Knockin’ On Heaven’s Door” – kompozycji w oryginale przygotowanej do ścieżki
dźwiękowej filmu „Pat Garrett And Billy The Kid” w 1973 roku.
* Pukam Do Nieba Bram / Knocking On Heaven's Door – Martyna Jakubowicz
Teraz kolejna intepretacja instrumentalna – zespół dowodzony przez Joshua
Redmana w składzie dziś gwiazdorskim, a w 1998 roku muzycznie równie wybitnym. To
fragment albumu „Timeless Tales (For Changing Times)”, oprócz lidera zagrają Brad
Mehldau na fortepianie, Larry Grenadier na basie i Brian Blade na bębnach.
Oryginał to oczywiście nagranie z albumu o tym samym tytule z 1964 roku.
* The Times They Are A-Changin'
– Joshua Redman
„The Ballad Of Hollis Brown” jest jednym z najbardziej zaangażowanych
politycznie wczesnych tekstów Boba Dylana. Nic dziwnego, że w zasadzie
wszystkie jego późniejsze interpretacje są autorstwa wokalistów i wokalistek
znanych ze śpiewania tekstów o trudnych problemach społecznych, często
niewygodnych dla władzy. Mnie oprócz oryginału najbardziej przekonuje
interpretacja Niny Simone. Oryginał pochodzi z albumu „The Times They Are
A-Changin’” z 1964 roku, a wersja Niny Simone z albumu „Let It All Out”
wydanego niemal dwa lata później.
* The Ballad Of Hollis Brown –
Nina Simone
Kolejne wykonanie instrumentalne, to duet artystów wytwórni ACT – Heinza
Sauera i Michaela Wollny’ego zarejestrowany na koncercie w 2012 roku, który
został wydany na płycie „Don't Explain: Live in Concert”. Kompozycja „Make You
Feel My Love” jest w czasoprzestrzeni Boba Dylana jedną z nowszych, pochodzi z
wydanej w 1997 roku płyty „Time Out Of Mind”. Tym razem w wykonaniu na saksofon
tenorowy i fortepian.
* Make You Feel My Love - Heinz Sauer / Michael Wollny
„She Belongs To Me” to
piosenka Boba Dylana z 1965 roku, z albumu „Bringing It All Back Home”. Kilka lat
później zajął się nią Billy Preston, wielka amerykańska gwiazda R&B, muzyk
nieco mniej znany w Europie. Nagranie pochodzi jednak z nagranej w Londynie dla
wytwórni Apple płyty „That's The Way God Planned It”. Tu już sam skład można
uznać za sensacyjny. Na gitarach zagrają Eric Clapton i George Harrison, na
basie Keith Richards a na bębnach Ginger Baker. A to wszystko u szczytu
popularności wszystkich tych muzyków. Niedługo przed nagraniem tego albumu
Billy Preston zagrał „Get Back” razem z The Beatles. Jego relacja z zespołem
zaczęła się jednak dużo wcześniej. Billy Preston w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych
był filarem zespołu niezwykle wówczas popularnego w Wielkiej Brytanii Little
Richarda, któremu Brian Epstein podsunął pomysł aby mało wówczas znany zespół
rozpoczynał koncerty Little Richarda. Tak też się stało, a Billy Preston
zaprzyjaźnił się z Georgem Harrisonem. Kiedy spotkali się w czasie nagrania
albumu „Let It Be”, jak głosi legenda, Billy Preston otrzymał oficjalną
propozycję zostania piątym członkiem zespołu. Tak się jednak nie stało, wziął
za to udział w słynnym ostatnim koncercie The Beatles na dachu budynku, w
którym wówczas mieściła się wytwórnia Apple Music. To historia godna osobnej audycji…
* She Belongs To Me – Billy
Preston
Kolejna wersja instrumentalna – tym razem w wykonaniu międzypokoleniowego
duetu Charlesa Lloyda i Jasona Morana. Ich wersja „I Shall Be Released”
pochodzi z albumu „Hagar's Song” wytwórni ECM, a oryginał oczywiście z „Music
From Big Pink” zespołu The Band, choć nieco wcześniejsze nagrania z wokalnym
udziałem Boba Dylana znajdziecie na słynnych „Basement Tapes” i jednej z części
„Bootleg Series”.
* I Shall Be Released –
Charles Lloyd / Jason Moran
Patti Smith chodzi własnymi ścieżkami. Co prawda dołączona do albumu „Twelve”
książeczka wyjaśnia nieco tajniki wyboru 12 ważnych dla Patti Smith piosenek,
czemu jednak z całego Dylana wybrała „Changing Of The Guards” – singiel
promujący „Street Legals” – album z 1978 roku, który niekoniecznie jest
najlepszym w karierze muzyka – ja nie rozumiem. W wykonaniu Patti Smith jednak
nawet tak mocno przeciętny tekst wypada przekonująco…
* Changing Of The Guards –
Patti Smith
Na koniec superklasyk – „Like A Rolling Stone”, zaśpiewa Caecilie Norby z
pomocą męża – Larsa Danielsona. Na gitarze zagra Nguyen Le, na fortepianie
Leszek Możdżer, a na bębnach Robert Mehmet Ikiz. Skład określa jednoznacznie
wydawcę – to musi być ACT Music…
* Like A Rolling Stone – Caecilie Norby
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz