John Scofield & Pat Metheny – I Can See Your House From Here

Kiedy w 1994 roku ukazał się album „I Can See Your House From Here”, zastanawiałem się, dlaczego na pierwszym miejscy jego okładki znalazł się John Scofield, a nie Pat Metheny. Sądziłem, że powinny zadecydować względy komercyjne. Pat Metheny docierał i do dziś dociera do zdecydowanie szerszego kręgu publiczności, a wtedy większość muzyki sprzedawała się w sklepach w postaci fizycznych nośników. To skazywało album na umieszczenie w przegródce przeznaczonej dla albumów Johna Scofielda, gdzie przypuszczalnie nigdy nie odnalazła tego albumu większość fanów Pata Metheny, szczególnie tych, którzy nie śledzili jakoś szczególnie nowości wydawniczych.

Z muzycznego punktu widzenia to ma oczywiście głęboki sens – muzyce albumu zdecydowanie bliżej do ówczesnego bardziej jazzowego i nawet tego teraźniejszego, ludowego stylu Scofielda, niż klimatów Pat Metheny Group. Mimo tego, album dziś ma status klasyka i jest ważną pozycją w dyskografii obu muzyków. U mnie na półce stoi na końcu zbioru płyt Johna Scofielda, ale również na początku grupy albumów sygnowanych nazwiskiem Pata Metheny. W ten sposób nie musiałem decydować, czy ważniejszy jest prawy, czy lewy kanał finalnego miksu. Płytę przygotowano właśnie w ten sposób – w lewym kanale usłyszycie Johna Scofielda, a prawym Pata Metheny.

Album firmuje dwu, prawdopodobnie wtedy najważniejszych jazzowych gitarzystów. Mimo tego ich wspólne nagranie nie jest wirtuozerskim wyścigiem ani popisem możliwości technicznych, czy wciskaniem firmowych zagrywek w każde możliwe wolne miejsce. To raczej zrelaksowane, wypełnione luźnymi muzycznymi impresjami spotkanie ludzi, którzy niczego już nie muszą światu udowadniać, mogą cieszyć się swoim talentem, dobrze się bawić i dać fanom kilka wyśmienitych kompozycji, które w jazzowym świecie mogłyby być przebojami.

Album odniósł spory sukces komercyjny, doskonale godząc jazzowe improwizacje z chwytliwymi melodiami, bez artystycznych kompromisów i ukłonów w stronę jazzu za lekkiego i za łatwego. Nie sposób również pominąć doskonałej realizacji technicznej albumu, co w tamtym czasie nie było charakterystyczne dla Blue Note, ani kameralnych realizacji w Power Station – studiu specjalizującym się raczej w zdecydowanie głośniejszej muzyce. W kręgach audiofilskich album ma status kultowego i jest używany przez wielu recenzentów sprzętu audio, choć moim zdaniem dostępne przeróżne staranne tłoczenia analogowe w żaden sposób tej muzyce nie pomagają. Album najprawdopodobniej zarejestrowano w formie cyfrowej. Jeśli jakiś informacji w materiale źródłowym nie ma – nie odnajdziecie jej również w najstaranniej przygotowanych i wytłoczonych na najlepszym winylu tłoczeniach.

Być może zabrakło trochę interakcji, grania w stylu i na sposób podobny do najciekawszego utworu na płycie, kompozycji Johna Scofielda „Everybody’s Party”. Czy jednak ten album powinien być aż tak elektryczny? Ja zmieniam zdanie niemal za każdym razem, kiedy sięgam po tą płytę. To zwyczajnie zależy od nastroju. Czasem mam ochotę na nieco bardziej hałaśliwe granie – wtedy mogę sięgnąć po taki choćby „Uberjam”, a kiedy późno w nocy mam raczej nastrój na wyśmienitą jazzową balladę sięgam po „One Quiet Night”. Pomiędzy „Uberjam” Johna Scofielda i „One Quiet Night” Pata Metheny znajdziecie „I Can See Your House From Here”. To absolutny jazzowy klasyk, który powinien być w każdej kolekcji jazzowych nagrań.

John Scofield & Pat Metheny

I Can See Your House From Here

Format: CD

Wytwórnia: Blue Note

Numer: 724382776529