Lina Allemano Four – Sometimes Y

Świat jest duży, ale wszędzie jest blisko. Jak odnalazła mnie wytwórnia Lumo – nie mam pojęcia. Jednak już pierwsza przesyłka zawierająca dwa albumy Liny Allemano, artystki, o której istnieniu jeszcze kilka tygodni temu nie miałem pojęcia okazała się niezwykle interesująca. Album „Squish It!” z pewnością znajdzie się na naszej radiowej antenie już wkrótce, jednak zachowując chronologiczną kolejność, postanowiłem jako pierwszą zaprezentować nagraną nieco wcześniej płytę „Sometimes Y”. Nie pytajcie o znaczenie tytułu, bowiem zwyczajnie nie mam żadnego racjonalnego pomysłu. Wiem jednak, że Lina Allemano jest niezwykle kreatywną trębaczką (to rodzaj żeński od trębacza, choć brzmi dziwnie – jak każde nie używane często słowo).

Zespół Lina Allemano Four działa w niezmiennym składzie już prawie dekadę, jeśli wierzyć źródłom internetowym, bowiem ich pierwszy album ukazał się już w 2006 roku („Pinkeye”). Od czasu debiutu powstało kilka albumów, a zespół sporo koncertuje, choć o jego koncertach ani tych zagranych, ani planowanych w okolicach Warszawy nic mi nie wiadomo. Jeśli chcecie posłuchać zespołu na żywo, zaglądajcie za naszą zachodnią granicę, bowiem oprócz rodzimego Toronto, to Berlin jest miejscem, gdzie grają najczęściej.

Zespół Four to jeden z dwu muzycznych projektów prowadzonych przez Linę Allemano. Drugim jest równie ciekawy, ale istotnie różny brzmieniowo skład nazywany Titanium Riot z udziałem Ryana Drivera – muzyka grającego na analogowych syntezatorach. Ten skład nagrał niedawno album „Squish It!”, do którego z pewnością niedługo wrócę.

Istotą funkcjonowania zespołu Lina Allemano Four jest doskonała współpraca liderki z grającym na saksofonie altowym Brodie Westem. To właśnie ta para tworzy siłę i rozpoznawalne brzmienie formacji. Kontrapunkty, kolektywna improwizacja, eksperymenty z rytmem, to coś, co pół wieku temu było muzycznym eksperymentem zwiastującym nadejście jazzu free, dziś wydaje się być opatrzonym muzycznym mainstreamem. To oznacza brak kontrowersji, ale jednocześnie utrudnia zadanie. Stworzenie interesującego, łatwego do rozpoznania i atrakcyjnego dla słuchacza brzmienia nie jest zadaniem łatwym – nie wystarczy już bowiem szok wywołany nieoczekiwanymi zmianami dynamiki muzycznej akcji, ani łamanie kolejnych reguł. One już bowiem wszystkie zostały wyeliminowane przez poprzedników. Nie wystarczy zagrać inaczej niż wszyscy – bo to w zasadzie niewykonalne. Trzeba to zrobić dobrze i z sensem.

Wolna i nieskrępowana żadnymi muzycznymi teoriami grupowa improwizacja, to nie jest mój ulubiony rodzaj muzykowania. Dlatego, jeśli jakaś płyta takiego rodzaju zwraca moją uwagę, musi być w niej naprawdę coś nadzwyczajnego. Tak właśnie jest z najnowszym albumem Liny Allemano i jej formacji Four. Doskonała realizacja w jedynym sensownym w przypadku takiej spontanicznej muzyki formacie nagrania studyjnego na żywo pozwoliła uchwycić wiele z przypuszczalnie jeszcze bardziej spontanicznych występów na żywo zespołu. Album zachęcił mnie do jeszcze częstszego zaglądania na strony internetowe licznym berlińskich klubów w poszukiwaniu najbliższych koncertów zespołu.

Grupowa improwizacja wymaga doskonałego porozumienia pomiędzy uczestnikami nagrania. Muzycy zespołu Liny Allemano grają ze sobą niezmiennie już ponad 10 lat i to z pewnością pomaga im w kreowaniu niezwykłych dźwięków w jednej z najbardziej ogranych jazzowych formuł – składzie z trąbką i saksofonem uzupełnionym sekcją rytmiczną. Lubię czuć się zaskakiwany nowościami w świecie muzyki, w którym często wydaje mi się, że wszystko już było.

Lina Allemano Four

Sometimes Y

Format: CD

Wytwórnia: Lumo

Numer: LM 2017-7