Dzisiejsze nagranie powstało w 1978 roku w Tokio. To właściwie wyborny przykład ambitnego jazz rocka właściwego końcówce lat siedemdziesiątych. To raczej dźwięki bliższe jazzowej stronie czegoś, co w swoim czasie nazywano fusion. Dziś pewnie specjaliści od marketingu nazwaliby to projektem globalnym, wielokulturowym spotkanim wzajemnie inspirujących się artystów. Wtedy to było zwyczajne spotkanie w studiu ludzi, którzy chcieli ze sobą zagrać, mieli akurat czas i ochotę. Spotkali się tego dnia w Tokio rzeczywiście muzycy reprezentujący zdecydowanie różne muzyczne źródła inspiracji. Liderem tego dnia był czeski kontrabasista, Miroslav Vitous, postać ważna dla początków Weather Report i zespołu Jana Hammera i oczywiście, jak każdy świetny basista, uczestnik niezliczonych sesji największych postaci jazzowego świata. Do tego silna reprezentacja Ameryki w postaci Johna Scofielda, młodego wtedy muzyka, który rok wcześniej wydał swoją pierwszą płytę i miał już doświadczenia z zespołu Billy Cobhama. Drugim reprezentantem ojczyzny jazzu jest na płycie Kenny Kirkland – dla którego to z pewnością jedna z pierwszych poważnych sesji. Do tego reprezentacja gospodarzy – na perkusji zagrał George Ohtsuke, a na saksofonach Mabumi Yamaguchi.
Co wyróżnia dzisiejszą płytę wśród wielu podobnych produkcji tego okresu? Można i trzeba wskazać co najmniej 3 takie unikalne cechy.
Po pierwsze – mimo użycia wielu modnych w swoich czasach brzmień elektronicznych muzyka nie brzmi plastikowo i tandetnie. To już duży plus i jednocześnie zasługa doskonałej sekcji rytmicznej, czyli dwu kolejnych cech charakterystycznych dla dzisiejszego albumu.
Drugi z nich, to wyborna gra nieczęsto słyszanego w podobnej stylistyce Kenny Kirklanda, który jest odpowiedzialny za większość wspomnianych już elektronicznych brzmień. To jedno z jego pierwszych profesjonalnych nagrań studyjnych. Wszystko to, za co podziwiamy go do dziś jest lepiej słyszalne, kiedy gra na akustycznym fortepianie, jednak jego elektroniczne instrumentarium wytrzymało dobrze próbę czasu.
Trzeci wyróżnik, to zupełnie zjawiskowa zważywszy okoliczności gra mało znanego japońskiego perkusisty George’a Ohtsuke. Jedyne nagrania, poza dzisiejszą płyta, jakie przypominam sobie z jego udziałem, to Maracaibo Compone z jednym z moich ulubionych japońskich pianistów – Masabumi Kikuchi, dzisiejszym liderem – Miroslavem Vitousem i Johnem Abercrombie.
Na specjalne wyróżnienie zasługują kompozycja tytułowa lidiera i świetna ballada autorstwa Kenny Kirklanda – Inner Peace. Guardian Angels – to utwór napisany przez lidera pierwotnie na kontrabas solo, tutaj wzbogacony surrealistycznym podkładem elektronicznym, co zapowiada jego niewiele późniejsze solowe projekty dla ECM. Inner Peace to jeden z nielicznych na dzisiejszej płycie fragmentów, w których Kenny Kirkland gra na akustycznym fortepianie, jakby chcąc pokazać, że dalej będzie kierował swoją muzyczną karierę raczej w stronę estetyki braci Marsalisów, niż Weather Report.
Off To Buffalo i Eating It Raw to kompozycje Johna Scofielda, w których w roli głównej występuje jego gitara i świetny rockowy puls perkusji wspomnianego już George’a Ohtsuke. Te utwory z powodzeniem mogłyby znaleźć się na wydanych o wiele później znakomitych płytach ich autora. Dawno nie było żadnego zdjęcia, więc dziś jeden z bohaterów tej sesji - John Scofield.
Dzisiejsza płyt nie jest produktem bardzo znanym, który kupicie w każdym sklepie. Dla wielbicieli fusion to pozycja ważna i obowiązkowa. Dla pozostałych fanów jazzu może być dobrym wstępem do dalszych poszukiwań i odkryć związanych z tą niewątpliwie ciekawą, acz mniej przebojową, za to bardziej improwizowaną stroną mieszaniny jazzu z rockiem.
Miroslav Vitous with John Scofield & Kenny Kirkland
Guardian Angels
Format: CD
Wytwórnia: Evidence
Numer: 730182205527
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz