Ahmad Jamal Trio – Complete Alhambra And Blackhawk Performances

Całkiem niedawno pisałem o płycie „Happy Moods”, którą Ahmad Jamal wraz z Israelem Crosby’m i Vernellem Fournierem nagrali w 1960 roku. Powrót do tego albumu przybliżył do mojego odtwarzacza płyty Ahmada Jamala, po które dawno nie sięgałem. W natłoku nowości i nowych zdobyczy nagranych wieki temu do płyt, które stoją na półce od lat wracam niezbyt często. Za każdym razem jednak kiedy wracam obiecuję sobie, że będę to robił częściej. Do takich płyt jak nagrania Ahmada Jamala z 1961 roku z Alhambry i The Blackhawk warto wracać tak często jak tylko to możliwe. To jedne z tych albumów, które powinny znajdować się w każdej jazzowej kolekcji

Trio Ahmada Jamala z Israelem Crosby i Vernellem Fournierem uchodzi za wzorzec metra w swojej dziedzinie, a ich koncertowe nagrania – te chyba najbardziej znane, czyli zarejestrowane latem 1961 roku w należącym do samego Ahmada Jamala klubie Alhambra w Chicago i te nieco mniej znane, ale równie wartościowe z niezwykle istotnego dla historii jazzu miejsca – The Blackhawk w San Francisco uznawane są powszechnie za najlepsze.

W sumie to zgadzam się z owym powszechnie powielanym przez wielkich jazzowych krytyków zdaniem i w zasadzie w tym miejscu powinien się ten tekst zakończyć. Tak być jednak nie może, bowiem samo stwierdzenie, że ktoś kiedyś uznał, że coś jest niezwykle piękne nie wyjaśnia w żaden sposób fenomenu owego piękna. Dla części czytelników może również oznaczać subiektywne zdanie kogoś, do kogo mają jedynie ograniczone zaufanie. W sumie to racja, wypada więc ów fenomen tria, które Ahmad Jamal – człowiek wcale nie z pierwszych stron zestawień najlepszych jazzowych pianistów swoich czasów zbudował zatrudniając muzyków jeszcze mniej znanych niż on sam wyjaśnić.

Zanim przejdę do rzeczy, warto wyjaśnić, że opowiadając o czasach Ahmada Jamala nie wypada używać czasu przeszłego, bowim ów dziś niemal 85 letni pianista ciągle pozostaje aktywnym uczestnikiem sceny muzycznej, z racji wieku raczej tej studyjnej niż koncertowej, chyba, że ktoś ma szczęście i może być bywalcem klubów w Chicago, gdzie pojawia się od czasu do czasu. Fakt, że 19 października nie było mnie w Pradze, gdzie zagrał podobno wyśmienity koncert, uważam za swoją tegoroczną największą muzyczną porażkę.

Kiedy gra Ahmad Jamal, w pierwszym rzędzie zobaczycie zawsze wszystkich pianistów, którzy są akurat w okolicy. Fakt, że nie został wielką gwiazdą i jazzowym celebrytą w rodzaju Herbie Hancocka, czy Chicka Corea zawdzięcza jedynie własnej decyzji nagrywania de facto jedynie solowych projektów i pozostawania od zawsze wiernym jazzowemu mainstreamowi, który doprowadził do perfekcji.

Nagrania z Alhambry pierwotnie ukazały się w postaci dwu albumów – „Ahmad Jamal’s Alhambra” i „All Of You” – wtedy raczej nikt nie wydawał podwójnych albumów (to był rok 1961). Klub prowadzony przez samego Ahmada Jamala nie zrobił wielkiej kariery, za to muzyka tam zagrana brzmi wybitnie do dzisiaj. Trio rozpadło się wkrótce po tych nagraniach, Israel Crosby zmarł w 1962 roku. Kolejny skład to Jamil Sulieman i Chuck Lampkin to już zupełnie inna historia.

Żaden ze standardów granych przez Ahmada Jamala nie stanie się wzorcowym wykonaniem, takim, które zawsze pojawia się w głowie kiedy słyszymy kolejną wersję nieśmiertelnej melodii. Kiedy pierwszy raz posłuchacie tego albumu, będzie Was irytował brzęk sztućców i rozmowy przy kotlecie. Później już pozostanie jedynie zdziwienie, że słuchacze nie do końca poznali się na muzyce, którą słyszeli ze sceny.

Ahmad Jamal Trio

Complete Alhambra And Blackhawk Performances

Format: 2CD

Wytwórnia: Jazz Lips

Numer: 8436019587591