Utwór
Johna Lennona i Paula McCartneya zamyka wydany w 1967 roku album The Beatles – „Sgt.
Pepper’s Lonely Hearts Club Band”. Trudno odnaleźć w historii muzyki równie
fantastyczny utwór upchnięty na końcu strony B albumu, o którym napisano wiele rozpraw
naukowych. Dziś powszechnie ten właśnie album uważany jest za pierwszą produkcję
rockową, która podniosła popularną muzykę rozrywkową do rangi sztuki.
Czy „Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” jest pierwszym rzeczywiście wielkim rockowym arcydziełem, trudno jest ocenić, jednak to album kompletny, łączący muzykę, innowacyjną realizację i trudną do zapomnienia okładkę i wszystko inne w jedną całość. Od tego momentu mogły już pojawiać się takie dzieła, jak „The Turtles: Present The Battle Of The Bands”, „Thick As A Brick” Jethro Tull, „The Kinks Are The Village Green Preservation Society”, „Quadrophenia” The Who, „What’s Going On” Marvina Gaye’a, czy wielkei dzieła Pink Floyd. Epoka singli i przebojów została zastąpiona w 1967 roku przez erę wielkich albumów. Szafy grające zostały zastąpione przez sypialnie młodych fanów pragnących wieść życie podobne do swoich idoli.
Oprócz niewątpliwych walorów artystycznych, warto pamiętać, że era albumów koncepcyjnych na jakiś czas zakończyła szaleństwo koncertowe, bowiem zawartość albumu The Beatles nie była możliwa przy poziomie rozwoju elektroniki z 1967 roku do odtworzenia na żywo.
Producenci i sam zespół wytrzymali do końca. Album zawierał ewidentne przeboje – „With A Little Help From My Friends” – wielki późniejszy sukces Joe Cockera, „When I’m Sixty Four”, szybko przerobiony przez Cliffa Richarda, „Lucy In The Sky With Diamonds” przypomniany niemal dekadę później przez Eltona Johna i „A Day In The Life” – uwielbiany przez rockowych i jazzowych gitarzystów.
Cały album doczekał się wielu innych nagrań, powtarzających w całości materiał skomponowany przez członków The Beatles, a poszczególne utwory pojawiły się setki razy w przeróżnych wykonaniach na niezliczonych wydawnictwach korzystających z dorobku genialnych twórców przebojów – Johna Lennona i Paula McCartneya.
Pierwsze istotne gitarowe nagranie „A Day In The Life” pojawiło się już w kilka tygodni po premierze albumu The Beatles. Kompozycja dała tytuł płycie Wesa Montgomery nagranej w lipcu 1967 roku (premiera albumu w USA miała miejsce na początku lipca a w Europie w maju tego roku). Na fortepianie zagrał Herbie Hancock, na basie Ron Carter i na bębnach Grady Tate. Niestety album produkował Don Sebesky, który uwielbiał otaczać się w studiu dużą grupą sprawnie zaaranżowanych, choć zupełnie nieciekawie brzmiących skrzypków i wiolonczelistów. Dlatego też ten album Wesa Montgomery trudno uznać za istotnie ważny w jego dyskografii.
To nagranie miało jednak zapowiadać gitarowy charakter późniejszych rejestracji. Choć stylizowane na wykonanie koncertowe nagranie The Beatles nie zawiera jakiejś istotnej partii gitary, wkrótce utwór w swojej autorskiej wersji prezentowali między innymi Gabor Szabo („Wind, Sky And Diamonds” w 1967 roku), Grant Green („Green Is Beautiful” w 1970 roku), a całkiem niedawno, w 2013 roku swój projekt poświęcony The Beatles przygotował też Al Di Meola („ll Your Life - A Tribute To The Beatles Recorded At Abbey Road Studios, London”).
Dla mnie jednak „A Day In The Life” to przede wszystkim od wielu lat genialne dźwięki gitary Jeffa Becka. Gdyby nie przyjęta formuła audycji, godzinę z tym utworem dałoby się złożyć z istotnyc oficjalnych rejestracji koncertowych Jeffa Becka – koncert z klubu Ronnie Scotta z Londynu, Grammy Museum z Los Angeles, Rock And Roll Hall Of Fame z Madison Square Garden z Nowego Jorku, album „Live+”, Hollywood Bowl, czy BB King Blues Club, to gitarowe klasyki. Ja wybieram nagranie z Los Angeles. O tym albumie przeczytacie tutaj:
Nie samą gitarą
człowiek jednak żyje, dokładam więc wyśmienicie na nowo zaaranżowaną wersję z
płyty Django Batesa, który z orkiestrą z Frankfurtu postanowił przypomnieć całą
muzyczną zawartość „Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band”. O tej płycie przeczytacie tutaj:
Czy „Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” jest pierwszym rzeczywiście wielkim rockowym arcydziełem, trudno jest ocenić, jednak to album kompletny, łączący muzykę, innowacyjną realizację i trudną do zapomnienia okładkę i wszystko inne w jedną całość. Od tego momentu mogły już pojawiać się takie dzieła, jak „The Turtles: Present The Battle Of The Bands”, „Thick As A Brick” Jethro Tull, „The Kinks Are The Village Green Preservation Society”, „Quadrophenia” The Who, „What’s Going On” Marvina Gaye’a, czy wielkei dzieła Pink Floyd. Epoka singli i przebojów została zastąpiona w 1967 roku przez erę wielkich albumów. Szafy grające zostały zastąpione przez sypialnie młodych fanów pragnących wieść życie podobne do swoich idoli.
Oprócz niewątpliwych walorów artystycznych, warto pamiętać, że era albumów koncepcyjnych na jakiś czas zakończyła szaleństwo koncertowe, bowiem zawartość albumu The Beatles nie była możliwa przy poziomie rozwoju elektroniki z 1967 roku do odtworzenia na żywo.
Producenci i sam zespół wytrzymali do końca. Album zawierał ewidentne przeboje – „With A Little Help From My Friends” – wielki późniejszy sukces Joe Cockera, „When I’m Sixty Four”, szybko przerobiony przez Cliffa Richarda, „Lucy In The Sky With Diamonds” przypomniany niemal dekadę później przez Eltona Johna i „A Day In The Life” – uwielbiany przez rockowych i jazzowych gitarzystów.
Cały album doczekał się wielu innych nagrań, powtarzających w całości materiał skomponowany przez członków The Beatles, a poszczególne utwory pojawiły się setki razy w przeróżnych wykonaniach na niezliczonych wydawnictwach korzystających z dorobku genialnych twórców przebojów – Johna Lennona i Paula McCartneya.
Pierwsze istotne gitarowe nagranie „A Day In The Life” pojawiło się już w kilka tygodni po premierze albumu The Beatles. Kompozycja dała tytuł płycie Wesa Montgomery nagranej w lipcu 1967 roku (premiera albumu w USA miała miejsce na początku lipca a w Europie w maju tego roku). Na fortepianie zagrał Herbie Hancock, na basie Ron Carter i na bębnach Grady Tate. Niestety album produkował Don Sebesky, który uwielbiał otaczać się w studiu dużą grupą sprawnie zaaranżowanych, choć zupełnie nieciekawie brzmiących skrzypków i wiolonczelistów. Dlatego też ten album Wesa Montgomery trudno uznać za istotnie ważny w jego dyskografii.
To nagranie miało jednak zapowiadać gitarowy charakter późniejszych rejestracji. Choć stylizowane na wykonanie koncertowe nagranie The Beatles nie zawiera jakiejś istotnej partii gitary, wkrótce utwór w swojej autorskiej wersji prezentowali między innymi Gabor Szabo („Wind, Sky And Diamonds” w 1967 roku), Grant Green („Green Is Beautiful” w 1970 roku), a całkiem niedawno, w 2013 roku swój projekt poświęcony The Beatles przygotował też Al Di Meola („ll Your Life - A Tribute To The Beatles Recorded At Abbey Road Studios, London”).
Dla mnie jednak „A Day In The Life” to przede wszystkim od wielu lat genialne dźwięki gitary Jeffa Becka. Gdyby nie przyjęta formuła audycji, godzinę z tym utworem dałoby się złożyć z istotnyc oficjalnych rejestracji koncertowych Jeffa Becka – koncert z klubu Ronnie Scotta z Londynu, Grammy Museum z Los Angeles, Rock And Roll Hall Of Fame z Madison Square Garden z Nowego Jorku, album „Live+”, Hollywood Bowl, czy BB King Blues Club, to gitarowe klasyki. Ja wybieram nagranie z Los Angeles. O tym albumie przeczytacie tutaj:
Utwór: A Day In The Life
Album: Sgt.
Pepper's Lonely Hearts Club Band
Wykonawca: The
Beatles
Wytwórnia:
Parlophone
Rok: 1967
Numer: 077774644228
Skład: John Lennon – voc, g, hamm, p, harm, effects,
perc, Paul McCartney – voc, g, p, hamm, effects, George Harrison – voc, g,
sitar, harm, perc, Ringo Starr – dr, congas, perc, harm, p, Neil Aspinall –
harm, perc, Geoff Emerick – eff, Mal Evans – harm, effects, p, George Martin –
effects, harmonium, orchestra.
Utwór: A Day In The Life
Album: Live And
Exclusive From The Grammy Museum
Wykonawca: Jeff
Beck
Wytwórnia: Atco
/ Deuce / Warner
Rok: 2010
Numer: 081227978556
Skład: Jeff Beck – g, Jason Rebello – kbd, Rhonda
Smith – b, Narada Michael Walden – dr.
Utwór: A Day In The Life
Album: Saluting
Sgt. Pepper
Wykonawca:
Django Bates with Hr-Bigband Frankfurt Radio
Wytwórnia: Edition
Records
Rok: 2017
Numer: 5060509790104
Skład: Django
Bates – kbd, voc, Martin Ullits Dahl – voc, Jonas Westergaard – b, b voc, Peter
Bruun – dr, perc, b voc, Stuart Hall – g, sitar, viol, Heinz-Dieter Sauerborn –
ss, fl, cl, Oliver Leicht – as, fl, cl, Tony Lakatos – ts, fl, Steffen Weber –
ts, fl, bcl, Rainer Heute – bs, cl, Frank Wellert – tp, Thomas Vogel – tp, Martin
Auer – tp, flug, Axel Schlosser – tp, flug, Gunther Bollmann – tromb, Peter
Feil – tromb, Christian Jaksjo – tromb, Jan Schreiner – b tromb, Martin Scales
– g, Eggs Laid By Tigers, Hr-Bigband Frankfurt Radio.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz