Najnowszy, dziewiąty już odcinek cyklu rejestracji
koncertów Jazz At Berlin Philharmonic trzyma wysoki poziom poprzednich części i
nie zawodzi oczekiwań. Gwiazdy wytwórni ACT Music pojawiają się na tych
koncertach regularnie, nie zawodzi wybór tematów i repertuaru, często występują
również artyści spoza katalogu wytwórni, co czasem zapowiada ich współpracę w
nagraniach studyjnych.
W dziewiątym odcinku cyklu kluczem do konstrukcji
repertuaru jest postać Pannoniki de Koenigswarter, niezwykle bogatej i
zapatrzonej w jazzowy świat Nowego Jorku dziedziczki części fortuny rodziny
Rothschildów. O samej postaci Pannoniki przypomniało ostatnio wiele książek,
jej wieloletnia przyjaźń z niełatwym w codziennym obcowaniu Theloniusem Monkiem
obrosła w wiele jazzowych legend. Wielu muzyków, w tym sam Monk poświęciło jej
własne kompozycje, a ona odwdzięczała się pomocą organizacyjną i materialną,
ale również wykazywała wiele cierpliwości i zrozumienia dla problemów
nękających muzyków jazzowych w latach świetności Monka, Horace Silvera i Sonny
Rollinsa.
To właśnie kompozycje poświęcone postaci Baronowej
Jazzu, jak wielu ją nazywało posłużyły za materiał muzyczny do koncertu i
znalazły się na płycie, która jest dziewiątych odcinkiem cyklu dokumentującego
wydarzenia organizowane przez ACT w berlińskiej filharmonii. Liderem muzycznym
jest doskonale odnajdujący się w tej roli Iiro Rantala, któremu towarzyszy
sprawna sekcja – Dan Berglund i Anton Eger. W roli solistów pojawiają się na
saksofonach Angelika Niescier i Ernie Watts oraz w kilku utworach wokalistka –
Charenee Wade.
Po spędzeniu kilku wieczorów z tym albumem ciągle
zastanawiam się, czy ten materiał nie zabrzmiałby lepiej w prostym
fortepianowym trio, biorąc jednak pod uwagę, że założeniem organizacyjnym
koncertów z cyklu Jazz At Berlin Philharmonic jest pokazanie gwiazd wytwórni,
skład maksimum 6 osobowy i tak jest kameralny. Chciałbym jednak usłyszeć ten
repertuar doskonale zaaranżowany przez lidera w składzie jedynie z basem i
bębnami. Moim zdaniem byłoby ciekawiej. Nie oznacza to, ze Ernie Watts, czy
Angelika Niescier swój występ powinni zaliczyć do nieudanych. Może zwyczajnie
nie przepadam za tekstami pisanymi na siłę do muzyki Monka, albo za bardzo
lubię Iiro Rantalę, żeby saksofoniści zabierali mu przestrzeń muzyczną?
Album powstał w związku z pomysłem uczczenia 30
rocznicy śmierci Baronowej de Koenigswarter i jest rzadką okazją do posłuchania
młodego pokolenia europejskich muzyków jazzowych w repertuarze złożonym ze
standardów napisanych przez największych klasyków sprzed lat. Młodzi częściej
adaptują dla świata jazzu klasyki rocka, czy melodie rozrywkowe, niż sięgają po
kompozycje Monka, Rollinsa, czy Buda Powella.
Niezwykle precyzyjny i technicznie perfekcyjny styl
gry Iiro Rantali z pozoru nie wydaje się być najlepszym dla kompozycji
Theloniousa Monka, który nie był raczej wirtuozem fortepiano i pisał w sposób
niezwykły, jednak ograniczony również swoją własną techniką, zawsze chciał
bowiem grać własne utwory. Rantala wywiązuje się z zadania zaskakująco dobrze i
pełne muzycznej przestrzeni, brzmiące lekko i niebanalnie partie fortepianu są
jedną z najciekawszych interpretacji Monka, jakie ostatnio słyszałem.
Various Artists
Jazz At Berlin Philharmonic IX: Pannonica - Tribute To
The Jazz Baroness
Format: CD
Wytwórnia: ACT Music
Numer: ACT 9889-2
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz