Jeśli nie mylę
się w obliczeniach, „After The Fall” jest 22 pozycją w dyskografii tria
Jarretta, Peacocka i DeJohnette’a, właściwie w całości poświęconej poszerzonym,
kreatywnym i w dużej części improwizowanym interpretacjom jazzowych standardów.
Niemal wszystkie z tych albumów to nagrania koncertowe, za wyjątkiem pierwszych
2 albumów nagranych wieki temu – w 1983 roku („Standards Vol. 1” i „Standards
Vol. 2”). Wszystkie one dostępne są niemal bez problem, bowiem ECM należy do
tych wytwórni, które dysponują doskonałą dystrybucją i zasobami finansowymi
pozwalającymi na utrzymywanie dostępności niemal całego katalogu w ciągłej
sprzedaży.
„After The
Fall” jest nową pozycją w dyskografii zespołu. Podwójny koncertowy album ukazał
się kilka tygodni temu, a materiał został zarejestrowany 20 lat temu, 14
listopada 1998 roku w czasie koncertu zespołu w Newark.
Dlaczego zatem
możemy usłyszeć te nagrania dopiero teraz i dlaczego to właśnie ten koncert
został uznany za ważny i warty umieszczenia w obszernej dyskografii zespołu?
Argument szeroko opisywany przez samego Keitha Jarretta w krótkim tekście
dołączonym do wydawnictwa wydaje się dość oczywisty – to był pierwszy koncert
zespołu po niemal 2 latach przerwy spowodowanej chorobą pianisty
uniemożliwiającą mu występy na żywo.
Koncert nie był
rejestrowany z intencją jego umieszczenia na płycie, choć rejestracja, według
samego Jarretta, sporządzona z zapisu kontrolnego zachowanego przez
realizatorów dźwięku jest w pełni profesjonalna. Historyczny aspekt tego
wydarzenia, oznaczającego powrót do działalności koncertowej zespołu i do
solowych występów samego Keitha Jarretta jest istotny, jednak materiał muzyczny
nie różni się wiele od innych mistrzowskich interpretacji standardów zawartych
na niezliczonych płytach zespołu.
Znając ten
historyczny kontekst można zrozumieć, dlaczego sam pianista gra nieco bardziej
dynamicznie, niż zwykł to czynić przed przerwą w występach. Zwyczajnie próbuje
czy jest już w pełni gotowy do powrotu na scenę. W ten sposób całkiem
przypadkowo, „After The Fall” staje się jednym z najbardziej bebopowych,
rytmicznych i dynamicznych nagrań zespołu. Również repertuar jest, jak na
nagrania zespołu wyjątkowo jazzowy. W zestawie znajdziemy między innymi „Scrapple
From The Apple” Charlie Parkera, „Bouncing With Bud” Buda Powella, „Doxy” Sonny
Rollinsa i „Moment's Notice” Johna Coltrane’a. Ten koncert zawiera zatem
wyjątkowo niewiele jazzowych standardów, których początki odnajdujemy w muzyce
napisanej na potrzeby przedstawień teatralnych.
Najnowszy album
zespołu jest jednym z ciekawszych w jego obszernej dyskografii. Choć koncert
nie był rejestrowany z myślą o wydaniu na płytach, z pewnością nie jest jedynie
próbą wydawniczego eksploatowania obszernych archiwów będących w posiadaniu
Jarretta. Kilka jego solowych albumów skomponowanych w ostatnich latach w ten
sposób nie jest tak udanych, jak „After The Fall”. Ten album będzie oprócz moim
zdaniem najciekawszego obszernego boxu „Keith Jarrett At The Blue Note” moim
ulubionym nagraniem niezwykłego tria. Mam nadzieję, że jego sukces wydawniczy
sprawi, że muzycy, zechcą nagrać coś nowego (ostatnie pogłoski o śmierci Gary
Peacocka okazały się na szczęście nieprawdziwe), lub sięgnąć do archiwum po
kolejne równie doskonałe nagrania. Ja już ustawiam się w kolejce.
Keith Jarrett, Gary Peacock, Jack DeJohnette
After The Fall
Format: 2CD
Wytwórnia: ECM
Numer: 602567165064
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz