Blowin’ In The Wind – CoverToCover Vol. 57

Sztandarowy utwór Boba Dylana niedługo skończy 60 lat. Tekst powstał prawdopodobnie w 1962 roku, z myślą o albumie „The Freewheelin’ Bob Dylan”, drugim albumie dzisiejszego laureata nagrody Nobla, który właśnie wydał swój kolejny album – „Rough And Rowdy Ways” – pierwszy od niemal dekady z nowymi autorskimi tekstami. Gdyby nie ten album, to ciągle ostatnim tekstem Dylana byłby wydany w formie małej książeczki wykład noblowski – „The Nobel Lecture”. Dylan nie byłby sobą, gdyby najpierw długo nie zastanawiał się, czy nagrodę Nobla przyjąć i później odmówić wzięcia udziału w gali wręczenia nagród. Ma być o „Blowin’ In The Wind”, więc skracając historię dylanowskiego Nobla przypomnę tylko, że zarówno nagranie audio wykładu, który Dylan przygotował dużo później, spotykając się z przedstawicielami komitetu nagrody w Sztokholmie, jak i występ Patti Smith z noblowskiej gali znajdziecie na stronach Nagrody Nobla. Warto.

Przejdźmy jednak do pierwszej udanej płyty Boba Dylana – „The Freewheelin’ Bob Dylan”, która ukazała się kilka miesięcy po jego debiucie – albumie „Bob Dylan” zawierającym w większości znane folkowe pieśni, które napisali inni wykonawcy, w tym późniejszy przebój The Animals – „House Of The Risin’ Sun”. Już samym albumem „The Freewheelin’” Bob Dylan wpisał się na zawsze do historii amerykańskiej poezji, piosenki z ważnym tekstem, folku i przy okazji został idolem studentów na całym świecie, nawet jeśli do końca nie rozumieli jego tekstów. O każdej z piosenek z tego albumu warto zrobić odcinek CoverToCover. Naprawdę o każdej, bez wyjątku. Album to nie tylko „Blowin’ In The Wind”, ale też kolejne utwory – „Girl From The North Country”, genialny „Masters Of War”, „Down The Highway”, „Bob Dylan Blues”, „A Hard Rain’s a-Gonna Fall”. To tylko pierwsza strona płyty, a na drugiej są przecież „Don’t Think Twice It’s All Right”, „Bob Dylan’s Dream”, „Oxford Town”, „Talkin’ World War III Blues”, „Corrina, Corrina” – jedyny utwór, którego Dylan nie jest autorem, „Honey, Just Allow Me One More Chance” i „I Shall Be Free”. Każdy z tych utworów był wielokrotnie grany i śpiewany przez innych wykonawców.

Niektórzy z nich dorobili się niezłej sławy i pieniędzy na tekstach Dylana, zanim jeszcze sam Dylan zdążył wydać swoją wersję. Tak było w przypadku „Blowin’ In The Wind” – zanim Columbia wydała singla z tym utworem w wykonaniu Dylana, swoją wersję na szczyty listy przebojów w USA wprowadził zespół Peter, Paul And Mary, a tylko przez przypadek nie wyprzedził ich Chad Mitchell, który piosenkę nagrał nawet wcześniej, ale jego konserwatywna wytwórnia Kapp dopatrzyła się niewłaściwych słów w tekście i odmówiła lansowania singla. Columbia, w której nagrywał Dylan i Peter Yarrow oporów nie miała. Nikt dziś nie chce się przyznać, że podjął decyzję o promowaniu albumu „The Freewheelin’” singlem „Mixed-Up Confusion / Corrina Corrina”.

Melodia, tak jak wiele folkowych kompozycji jest wzorowana na starszych piosenkach (w tym przypadku najczęściej wskazuje się istotnie podobną „We Shall Overcome”, która pochodzi od „No More Auction Block”, a ta z kolei od „I'll Overcome Some Day” niejakiego Charles Albert Tindleya, który z pewnością jej nie napisał, ale wpadł na pomysł, żeby ją na przełomie XIX i XX wieku zarejestrować jako własną). W „Blowin’ In The Wind” ważny jest jednak tekst, choć bez trudu znajdziecie wiele ciekawych wykonań instrumentalnych.

Sam Bob Dylan nagrywał kilka razy ten utwór, który stał się jego pierwszym wielkim przebojem i za sprawą sukcesu wersji zespołu Peter, Paul And Mary zapoczątkował trwający do dziś zwyczaj masowego nagrywania piosenek Dylana przez przeróżnych wykonawców. W ciągu kilku lat „Blowin’ In The Wind” zaśpiewali Elvis Presley, Marianne Faithfull i Marlena Dietrich. Później Tony Bennett, Odetta, Sam Cooke i setki innych wykonawców. Co ciekawe, nie udało mi się odnaleźć wersji śpiewanej przez Franka Sinatrę…

Ja do zestawu prezentowanego w audycji wybieram oprócz oryginału, wersję zaśpiewaną w 1966 roku przez Stevie Wondera, którego wykonanie też sporo namieszało na listach amerykańskich przebojów, oraz obiecane wyżej kameralne wersje instrumentalne, obie nagrane mniej więcej w tym samym czasie w 2017 roku - Bugge Wesseltofta i Włodka Pawlika. Odettę, zespół Peter, Paul And Mary, Ziggy Marleya, The Kingston Trio, The Staples Singers, Marianne Faithfull, Dionne Warwick, Joan Baez, The Ventures, Ettę James, Duke’a Ellingtona, Cheta Atkinsa, Charlie’ego Mariano i Elvisa Presleya, a także kilka innych niespodzianek zostawiam sobie na kolejne odcinki cyklu, które powstaną, jak już skończy mi się koncepcja na nowe utwory do CoverToCover, czyli nieprędko…

Utwór: Blowin’ In The Wind

Album: The Freewheelin' Bob Dylan

Wykonawca: Bob Dylan

Wytwórnia: Columbia

Rok: 1963

Numer: 5099703239027

Skład: Bob Dylan – voc, g, harm.

Utwór: Blowin’ In The Wind

Album: Up-Tight (Icon Compilation)

Wykonawca: Stevie Wonder

Wytwórnia: Tamla (Motown / Universal)

Rok: 1966

Numer: 602527472546

Skład: Stevie Wonder – voc, harm, kbd, perc, Clarence Paul – voc, The Funk Brothers – band.

Utwór: Blowin’ In The Wind

Album: Everybody Loves Angels

Wykonawca: Bugge Wesseltoft

Wytwórnia: ACT Music

Rok: 2017

Numer: ACT 9847-2

Skład: Bugge Wesseltoft – p.

Utwór: Blowin’ In The Wind

Album: Songs Without Words

Wykonawca: Włodek Pawlik

Wytwórnia: Pawlik Relations

Rok: 2017

Numer: 5901289325134

Skład: Włodek Pawlik – p.