„Sunny”
napisał w 1963 niejaki Bobby Herb – muzyk, który z dzisiejszej perspektywy jest
tym, który napisał ten właśnie utwór i często pamiętany jest wyłącznie jako
autor tej jedynej kompozycji. W latach sześćdziesiątych był może nie
największą, ale jednak gwiazdą muzyki soul, jednym z tych artystów, którzy
potrafili nie tylko śpiewać, ale też czasem coś napisać, a nie korzystać tylko
z banku seryjnie pisanych przez specjalistów chwytliwych melodii do szaf
grających.
Niezwykle optymistycznie brzmiąca melodia powstała pod
wpływem raczej mrocznego epizodu w życiu Bobby Herba – w dniu zabójstwa Johna F.
Kennedy’ego w Nashville w wyniku przypadkowego podobno ataku nożem zginął brat
Bobby Herba – Harold, który również próbował zrobić karierę muzyczną. Właśnie
po tym wydarzeniu powstało „Sunny”.
Na swoją muzyczną premierę utwór musiał poczekać do 1966 roku, kiedy na singlu
ukazała się wersja autorska. Kiedy w wyniku popularności tej kompozycji Bobby
Herb był jednym z muzyków rozpoczynających amerykańskie koncerty The Beatles,
jego „Sunny” było na listach przebojów
wyżej, niż aktualne hity angielskiego zespołu.
Po mniej więcej
10 latach, korzystając ze szczytu popularności muzyki disco, Herb próbował
wrócić na scenę z wersją dyskotekową swojego największego hitu, nie był to
jednak powrót, który można uznać za udany. Koncertował i wspominał złote lata
soulu niemal do końca swoich dni. Zmarł w 2010 roku w Nashville.
Ilość coverów „Sunny”
jest trudna do policzenia. Niektóre są muzycznie kompletnie nieudane lub
kopiują oryginał. Wśród tych, którzy chcieli wykorzystać komercyjny potencjał piosenki byli między innymi Bill Cosby, Boney M., Jose Feliciano, Stevie
Wonder, ale również Nick Cave i Wilson Pickett.
Melodia dość
szybko trafiła do świata jazzu, okazując się dobrym pomysłem przede wszystkim dla
gitarzystów. „Sunny” grali między innymi George Benson, Wes Montgomery i
Stanley Jordan. Inni muzycy jazzowi również sięgali po ten utwór. Wśród
największych można wspomnieć Oscara Petersona, Raya Browna w towarzystwie Joe
Passa i Ellę Fitzgerald.
Niemal
natychmiast po premierze wersji autorskiej po utwór sięgnął wirtuoz jazzowej
marimby Dave Pike, umieszczając „Sunny” na przebojowej płycie „Jazz For The Jet
Set”.
Utwór jest
jednak zdecydowanie najczęściej przypominany przez gitarzystów. Moja ulubiona
wersja została nagrana w 1973 roku przez Pata Martino i umieszczona na płycie „Pat
Martino Live!”. Dla mnie ta wersja jest wzorcowa.
Utwór: Sunny
Album: Jazz For
The Jet Set
Wykonawca: Dave
Pike
Wytwórnia: Atlantic
Rok: 1966
Numer: 081227352721
Skład: Dave
Pike – marimba, Clark Terry – tp, Billy Butler – g, Herbie Hancock – org, Melvin
Lastie – tp, Jimmy Lewis – b, Grady Tate – dr.
O tej płycie więcej dowiecie się tutaj: Dave Pike - Jazz For The Jet Set
Utwór: Sunny
Album: Head And
Heart: Consciousness / Live! (Disc 2)
Wykonawca: Pat
Martino
Wytwórnia: Muse
/ 32 Jazz
Rok: 1973
Numer: 604123205023
Skład: Pat
Martino – g, Ron Thomas – el. p, Tyrone Brown – Fender bass, Sherman Ferguson -
dr.
Album Pata Martino „Live!” jest jednym z nielicznych w jego dyskografii, któremu jak dotąd nie poświęciłem osobnego tekstu. Wywiad z artystą, który przeprowadziłem w 2011 roku przeczytacie tutaj: Pat Martino - Wywiad 2011
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz